Skip to main content

Posts

The new big trick of neoliberal bankdebtocracy

by system failure The road was well prepared long ago. More and more information was coming to the surface such as that the Cyprus economy is in bad condition and there is a need for a memorandum for Cyprus, similar to that of the eurozone periphery countries. The European Central Bank and the European institutions did not choose the same way this time. They strike Cyprus at the point which hurts most, in order to enforce the desirable and favorable policies for the expansion of neoliberal experiment which is repeated renewed in eurozone countries. The tax-haven Cyprus will be soon converted into another state controlled through debt by the European neoliberal economic empire, as the first necessary moves have already been done by the ECB and Mario Draghi. This is why the ECB announced that - despite the desicion of Cyprian parliament which decided (for the moment) to withdraw the “plan” for the haircut of deposits – will continue to supply Cyprus with liquidity. ( http://fai

Το νέο κόλπο της νεοφιλελεύθερης τραπεζοχρεοκρατίας

του system failure Το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα εδώ και καιρό. Ολοένα και περισσότερες πληροφορίες έβγαιναν στην επιφάνεια που ήθελαν την Κυπριακή οικονομία να βρίσκεται σε κακή κατάσταση και την ανάγκη υιοθέτησης ενός μνημονίου από την Κύπρο, ανάλογο με αυτού των χωρών της ευρωζωνικής περιφέρειας. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα Ευρωπαϊκά όργανα δεν επέλεξαν βέβαια τον ίδιο τρόπο. Χτύπησαν την Κύπρο εκεί που πονάει, προκειμένου να επιβάλουν τις επιθυμητές και συμφέρουσες πολιτικές, σε μια επέκταση του νεοφιλελεύθερου πειράματος που επαναλαμβάνεται ανανεωμένο στις χώρες της ευρωζώνης. Ο Κυπριακός φορολογικός παράδεισος θα μετατραπεί σύντομα σε άλλο ένα ελεγχόμενο κράτος μέσω του χρέους από την Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία, καθώς οι πρώτες απαραίτητες κινήσεις από την ΕΚΤ και τον Μάριο Ντράγκι έχουν ήδη γίνει:( http://failedevolution.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8431.html ). Που στοχεύει, κυρίως, η πρόσφατη απόφαση-σκάνδαλο του Γιούρογκρου

Τι άφησε πίσω του ο Τσάβες

Οι δρόμοι μιας Ηπείρου και μια Μπρολιβαρική επανάσταση καθημερινότητας του Benjamin Dangl Το λεωφορείο γλίστρησε μέσα στον δρόμο της Βολιβιανής ζούγκλας, με ευαγγελική μουσική να ακούγεται από τα μεγάφωνα. Η βροχή έσταζε με σταθερό ρυθμό μέσα από τις τρύπες της οροφής καθώς το όχημα τραντάζονταν, πέρασε τα φώτα μικρών χωριών και το απέραντο σκοτάδι του Chapare, μια τροπική περιοχή στο κέντρο της χώρας. Στο τέλος, η βροχή έδωσε την θέση της στην αυγή και ένας ζεστός ήλιος έκαψε το υγρό λεωφορείο καθώς διέσχιζε την πόλη Σάντα Κρουζ, όπου το 2003 διεξάγονταν η Προεδρική Ιβηρο-Αμερικανική Σύνοδος. Στις παρυφές της πόλης, ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, είχε μιλήσει νωρίτερα σε ένα στάδιο γεμάτο με Βολιβιανούς αγρότες κόκας που κουβαλούσαν σακούλες με πράσινα φύλλα και ανθρακωρύχους με μικρές Βολιβιανές σημαίες να ανεμίζουν στα κράνη τους. Ο Τσάβες καθήλωσε το κοινό για ώρες, μιλώντας για μπέϊσμπολ και για τον Σιμόν Μπολιβάρ, κριτικάροντας τον πόλεμο του Τ

Οι εν ψυχρώ εντολές των πολυεθνικών

του system failure Τυπική είναι η εν ψυχρώ πρόσφατη παρέμβαση των πολυεθνικών που ζήτησαν από τον υπουργό ανάπτυξης μισθούς 300 ευρώ. Όλο το νεοφιλελεύθερο σχέδιο φαίνεται να εφαρμόζεται κατά γράμμα και να υλοποιείται η τελική του φάση που είναι η οριστική επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Αφού οδηγήθηκε η χώρα στη χρεοκοπία, αφού εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πολιτικές οι οποίες έχουν επανειλημμένα αποτύχει και οι οποίες χειροτέρευσαν την δημοσιονομική κατάσταση, εξαθλίωσαν την κοινωνία και εκτόξευσαν την ανεργία στα ύψη, τώρα η ήρθε η ώρα για την τελική φάση του σχεδίου. Οι πολυεθνικές χτύπησαν στον πιο εύκολο και ευαίσθητο στόχο: τους ανέργους. Έναν στόχο, που με τη βοήθεια των τραπεζών και των οργάνων τους, όπως το ΔΝΤ, φρόντισαν να γιγαντώσουν για να τον “βλέπουν” ευκολότερα. Με εκβιαστικό τρόπο, πρότειναν να προσλαμβάνονται άνεργοι με μισθούς 300 ευρώ, μέσα σε ένα άκρως ευέλικτο εργασιακό καθεστώς. Οι κινήσεις είναι μελετημένες και προσεκτικές. Η

IMF new tactics: It is better to appear unreliable than to let people understand that you serve specific interests

by system failure Lately, we see an increasing number of revelations from IMF executives or former executives related to the admission that the Fund has failed on the objectives it had set for the recovery of Greek economy and the exit from the debt crisis. After the statement of Panagiotis Roumeliotis - former Representative of Greece in IMF – to NY Times, that the IMF knew that the program for Greece was impossible to implement because there was nowhere a successful example, a statement that was made purely for distraction purposes ( http://failedevolution.blogspot.gr/2012/10/some-methods-of-disorientation-in-greek.html ), it was the turn of Olivier Blanchard, chief economist at the Fund, to admit through a report which was given to the public a few days ago, that the Fund, together with all European leaders, finance ministers, European Commission and ECB, made a serious mistake in their calculations, underestimating the devastating consequences of austerity policies impo

Νέα τακτική ΔΝΤ: καλύτερα αναξιόπιστοι παρά υπηρέτες συμφερόντων

του system failure Πληθαίνουν οι αποκαλύψεις στελεχών ή πρώην στελεχών του ΔΝΤ το τελευταίο διάστημα σχετικά με την παραδοχή ότι το ταμείο απέτυχε όσον αφορά τους στόχους που είχε θέσει για την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας και την έξοδο από την κρίση χρέους. Μετά την δήλωση του Παναγιώτη Ρουμελιώτη - πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ - στους NY Times, ότι το ΔΝΤ γνώριζε πως το πρόγραμμα για την Ελλάδα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί καθώς δεν υπήρξε πουθενά επιτυχές παράδειγμα, δήλωση που έγινε βέβαια καθαρά για λόγους αποπροσανατολισμού ( http://failedevolution.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5.html ), ήρθε η σειρά του Ολιβιέ Μπλανσάρ, υψηλόβαθμου στελέχους του Ταμείου, να παραδεχθεί μέσα από μια έκθεση που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι το Ταμείο μαζί με το σύνολο των Ευρωπαίων ηγετών, των υπουργών οικονομίας, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, έκαναν σοβαρό λάθος στους υπολογισμούς τους, υποτιμώντας τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας που επέβαλαν σ

War against "1984"

by system failure I’ve been  thinking lately the phrase of the French philosopher Alain Badiou, that we observe the crisis as a spectacle, and I realize that he was quite right.   In Greece, while everyone is suffering from the consequences of the crisis, some more than others, we still watch the crisis through the TV sets as a matter which is not related to us. This is, probably, the greatest achievement of the systemic establishment, apart from the fact that it exploits the multilevel conflict interests of a middle class which eats its own flesh, in a peculiar internal-class civil war. Because this establishment, managed to make us watch its mouthpieces, through the devices of propaganda that everyone has at home, at the same time that many of our fellow citizens are driven to suicide, victims on its altar, in order to maintain its power and prevail totally. Although we experiencing perhaps the biggest systemic propaganda through the mainstream media since the Greek j

Πόλεμος ενάντια στο "1984"

του system failure Τελευταία, σκεφτόμουν έντονα τη φράση του Γάλλου διανοητή Αλαίν Μπαντιού που είχε πει ότι παρακολουθούμε την κρίση σαν ένα θέαμα και συνειδητοποιώ ότι τελικά δεν είχε και πολύ άδικο. Στην Ελλάδα, αν και όλοι μας βιώνουμε τις συνέπειες της κρίσης, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, εξακολουθούμε να παρακολουθούμε την κρίση μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες σαν να είναι ένα θέαμα που δεν μας αφορά. Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του συστημικού κατεστημένου, πέρα από το γεγονός ότι εκμεταλλεύεται τα πολυεπίπεδα αντικρουόμενα συμφέροντα μιας μεσαίας τάξης που τρώει τις σάρκες της, μέσα σε έναν ιδιότυπο ενδοταξικό εμφύλιο πόλεμο. Διότι κατάφερε να μας κάνει να παρακολουθούμε τα φερέφωνά του μέσα από τις συσκευές προπαγάνδας που ο καθένας έχει στο σπίτι του, την ίδια στιγμή που πολλοί συμπολίτες μας οδηγούνται στην αυτοκτονία, θύματα στο βωμό αυτού του κατεστημένου που προσπαθεί να κρατηθεί όρθιο και να διατηρήσει την εξουσία του, να επικρατήσει ο

A new doctrine with an old recipe

by system failure The policy of austerity and absolute commitment to the fiscal discipline imposed on the eurozone states, seems to fail completely. Not only does not give any sign of hope for the future, but neither improves the economies of the states, but worsens them instead. Unemployment in Greece and Spain has broken every record while the picture even in the most developed countries does not seem to improve. The similarities with the period that followed the Great Depression in US in 1929 is, one might say, shocking. The gap between rich and poor is widening, while extreme nationalism is gaining ground in Europe despite the great suffering that brought in the past. If history is repeated, we should, unfortunately, expect new major upheavals and conflicts worldwide, towards the end of this decade or at the beginning of the next one. But today, there are also some differences from the Interwar period. The most significant are, the great expansion of the middle class in th

Το νέο δόγμα που εφαρμόζει μια παλιά συνταγή

του system failure Η πολιτική αυστηρής λιτότητας και προσήλωσης στην δημοσιονομική πειθαρχία που επιβάλλεται στα κράτη της ευρωζώνης φαίνεται ότι αποτυγχάνει πλήρως. Όχι μόνο δεν δίνει κανένα σημάδι ελπίδας για το μέλλον, αλλά ούτε και βελτιώνει τις οικονομίες των κρατών, αντίθετα τις χειροτερεύει. Η ανεργία σε Ελλάδα και Ισπανία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ενώ, η εικόνα ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες της ευρωζώνης δεν φαίνεται να βελτιώνεται. Οι ομοιότητες με την περίοδο η οποία ακολούθησε μετά το μεγάλο κραχ στην Αμερική το 1929 είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, ανατριχιαστικές. Το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων βαθαίνει, ενώ ο ακραίος εθνικισμός κερδίζει έδαφος σε όλη την Ευρώπη παρά τις μεγάλες συμφορές που επέφερε στο παρελθόν. Αν η ιστορία επαναληφθεί, θα πρέπει δυστυχώς, να περιμένουμε νέες μεγάλες αναταραχές και συγκρούσεις παγκοσμίως, προς το τέλος αυτής της δεκαετίας ή στις αρχές της επόμενης. Όμως, υπάρχουν σήμερα και ορισμένες διαφορές σε σχέση με την περίοδ