του system failure
Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών Μαίου εξέπληξε σχεδόν τους πάντες, καθώς κανείς δεν περίμενε μια τέτοια μεγάλη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα βγάζει νόημα μόνο αν παραδεχθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση με καθαρά καθεστωτικά χαρακτηριστικά, που από την επόμενη κιόλας μέρα ανάληψης της εξουσίας επιχείρησε - και απ'ότι φαίνεται το κατάφερε - να ελέγξει όλους τους κεντρικούς μηχανισμούς και να στήσει αυτό που τα στελέχη της ΝΔ βάφτισαν "επιτελικό κράτος".
Μετά από τέσσερα χρόνια αποτυχιών και σκανδάλων, με την χειρότερη ίσως δεξιά που κυβέρνησε τη χώρα μεταπολιτευτικά, η μιντιακή υπεροπλία του καθεστώτος Μητσοτάκη καράφερε να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα δήθεν σταθερότητας και επιτυχιών.
Είναι βέβαιο ότι η εικονική αυτή πραγματικότητα επηρέασε ένα κομμάτι των ψηφοφόρων που δεν βιώνουν άμεσα τις συνέπειες των πολιτικών Μητσοτάκη και είναι εξαιρετικά επιρρεπείς στη μιντιακή προπαγάνδα. Αυτό όμως δεν αρκεί για να εξηγηθεί το μέγεθος της νίκης της ΝΔ και η διαφορά από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ που έχασε σημαντικό ποσοστό σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.
Οι παραδοσιακές πρακτικές της δεξιάς, ειδικά όταν επιθυμεί διακαώς να αναλάβει την εξουσία, δεν μας είναι άγνωστες. Από το τέλος του εμφυλίου και έπειτα, οι πρακτικές αυτές συνοψίζονται στο τρίπτυχο εκλογική νοθεία, εξαγορά ψήφων με χρήμα ή ρουσφέτι και διαφόρων ειδών εκβιασμοί. Όπως, για παράδειγμα, ο εκβιασμός των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους.
Όταν ένα καθεστώς έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια του και ελέγχει αστυνομία, δικαστική εξουσία, δημοσκοπικές εταιρίες, αλλά ακόμα και την εταιρία που έχει το μονοπώλιο της επεξεργασίας και της μετάδοσης των εκλογικών αποτελεσμάτων, είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο να αποδείξει κανείς ότι έγινε νοθεία στην κάλπη. Μπορεί απλά να το υποθέσει.
Αν όμως για την θεωρία της άμεσης εκλογικής νοθείας δεν μπορούμε να έχουμε αποδείξεις, για τις δύο άλλες βασικές πρακτικές που εφαρμόζει η δεξιά, έχουμε. Η μία, μας πηγαίνει πίσω στο 2007, με την εμφάνιση ενός βίντεο που αποδεικνύει ότι γαλάζια στελέχη μοίραζαν αφειδώς μαύρο χρήμα στην καμένη Ηλεία καθώς η ΝΔ κινδύνευε με συντριβή. Είναι χαρακτηριστικοί οι διάλογοι και για το γεγονός ότι τα γαλάζια στελέχη υπερηφανεύονταν για τον τρόπο με τον οποίο κατάφεραν να γυρίσουν το εκλογικό παιχνίδι. Για παράδειγμα, όπως περιγράφει σ δήμαρχος Σπάρτης: «Κυριολεκτικά γυρίσαμε το παιχνίδι, εκεί που πέφταμε με 15%, θα καταστρεφόμασταν, πήγαμε εκεί και με δύο κινήσεις γύρισε όλο το παιχνίδι»
Η συγκεκριμένη πρακτική θα μπορούσε να εξηγήσει πως η ΝΔ πήρε πρωτιά σε περιοχές που επλήγησαν από μεγάλες καταστροφές, όπως το Αρκαλοχώρι και η Βόρεια Εύβοια, οι οποίες όμως αφέθηκαν κυριολεκτικά στην τύχη τους από το καθεστώς.
Την πρακτική των εκβιασμών την είδαμε πολύ πρόσφατα, όταν εμφανίστηκε βίντεο στο οποίο ο υπουργός ανάπτυξης στέκεται δίπλα στον CEO μιας ιδιωτικής εταιρίας ο οποίος στην ουσία εκβιάζει τους εργαζόμενους υποδεικνύοντάς τους ότι "πρέπει" να ψηφίσουν το κόμμα του υπουργού. Παρόλο που ο υπουργός προσπάθησε να το μαζέψει στο τέλος, λέγοντας ότι ο καθένας ψηφίζει ότι θέλει, αυτή και μόνο η εικόνα θα ήταν ικανή να στείλει οποιονδήποτε υπουργό, οποιουδήποτε κράτους θέλει να λέγεται σοβαρό και Ευρωπαϊκό, κατευθείαν σπίτι του.
Η μιντιακή προπαγάνδα λοιπόν αποδείχθηκε πανίσχυρη όχι ως προς το μερίδιο συμβολής της στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά γιατί κατάφερε να επηρεάσει την τελική απόφαση μιας μερίδας ψηφοφόρων με επιλεκτική αναμόχλευση των γεγονότων μετά τη χρεοκοπία της χώρας.
Έτσι, τα συστημικά ΜΜΕ και οι διαδικτυακές ομάδες προπαγάνδας του καθεστώτος Μητσοτάκη βομβάρδισαν το κοινό με περιγραφές τρόμου για τις κλειστές τράπεζες και για το δημοψήφισμα το 2015. Πολύ απλά, γιατί ήθελαν και συνεχίζουν να θέλουν την καθολική στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ως αντίβαρο στην ολέθρια διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Η συστηματική επανάληψη των γεγονότων που ακολούθησαν μετά τη χρεοκοπία με προκλητικά επιλεκτικό τρόπο έτσι που να μη θίγεται το ίδιο το σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα, αλλά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ισοδυναμεί με χειρουργικής ακρίβειας πλύση εγκεφάλου.
Ποτέ και πουθενά ένα μιντιακό σύστημα δεν πολέμησε με τόση λύσσα έναν κομματικό σχηματισμό στη θέση της αντιπολίτευσης, ο οποίος μάλιστα ήδη κρίθηκε για τις επιλογές του στις κάλπες δύο φορές. Τόσο το Σεπτέμβριο του 2015, όσο και τον Ιούλιο του 2019. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η ντόπια ολιγαρχία ακόμα φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ και τον θεωρεί συστημική απειλή, γι´αυτό και τον θέλει οριστικά τελειωμένο.
Εκεί όμως που πραγματικά θριάμβευσε η προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ, είναι στο ότι κατάφερε να πείσει ακόμα και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι για την συντριπτική ήττα του κόμματος έφταιξε σχεδόν αποκλειστικά η στρατηγική που ακολούθησε πριν από τις εκλογές.
Δηλαδή, ότι για την συντριπτική νίκη ενός κόμματος που κυβέρνησε με αυτοδυναμία και θα έπρεπε φυσιολογικά να υποστεί, έστω κάποια φθορά, (πόσο μάλλον η καταστροφική διακυβέρνηση Μητσοτάκη που έφτασε ακόμα και στη δημοκρατική εκτροπή με το σκάνδαλο των υποκλοπών), φταίει αποκλειστικά η στρατηγική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ελάχιστα έπαιξε ρόλο η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και το αποτέλεσμα εξηγείται μόνο με αυτά που αναφέραμε παραπάνω. Ίσως λοιπόν το μεγαλύτερο επίτευγμα της μιντιακής προπαγάνδας να ήταν αυτό. Ότι κατάφερε να στρέψει ακόμα και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο κόμμα, κατηγορώντας το για ολέθρια στρατηγική, αγνοώντας σχεδόν πλήρως ότι οι εκλογές διεξήχθησαν κάτω από συνθήκες εκτροπής, αφού έγιναν με μια κυβέρνηση που από τότε που ανέλαβε την εξουσία, αποκτούσε όλο και περισσότερο καθεστωτικά χαρακτηριστικά.
Δεν πρέπει όμως να αγνοήσουμε και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε, είχε σημαντικές απώλειες ψηφοφόρων που μετακινήθηκαν τόσο προς το ΠΑΣΟΚ όσο και προς το ΚΚΕ. Και εδώ έπαιξε τον ρόλο του το μιντιακό σύστημα. Είναι φανερό ότι τα δύο αυτά κόμματα προβλήθηκαν από τα μίντια σε μεγάλο βαθμό με όρους πολιτικού λάιφ στάιλ.
Το μεν ΠΑΣΟΚ προβλήθηκε, σε πολλές περιπτώσεις και κυρίως στα σόσιαλ μίντια, με όρους νοσταλγίας των καλών εποχών επί Ανδρέα Παπανδρέου, πράγμα που κινητοποίησε παλιούς ψηφοφόρους του, αλλά και προσέλκυσε νεαρούς ψηφοφόρους με την δημιουργία ενός μύθου βασισμένου πάνω στο "ορθόδοξο" ΠΑΣΟΚ, κυρίως της δεκαετίας του 80.
Το δε ΚΚΕ προβλήθηκε κυρίως μέσα από την προσωπικότητα του αρχηγού του, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος μετατράπηκε σε μια ιδιότυπη "συμπαθή" τηλεπερσόνα που περιφέρονταν στα διάφορα τηλεοπτικά πλατό.
Με βάση τα παραπάνω, δεν θα πρέπει να περιμένουμε σημαντικές μεταβολές στις εκλογές του Ιουνίου. Αν και σε αυτή τη χώρα ποτέ δεν ξέρεις ...
ΕΥΚΟΛΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΩΝΥΜΑ, ΤΟΣΕΣ ΜΑΖΕΜΕΝΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ
ReplyDelete