του
Γιώργου Πετρόπουλου
Μέρος
3ο - Πρόσχημα ένας φόνος
Για να
γίνει ένας πόλεμος χρειάζεται κι ένα
πρόσχημα, το οποίο συχνά αποδεικνύεται
δυσανάλογα μικρό έως και ασήμαντο σε
σχέση με το μέγεθος του πολέμου και την
καταστροφή που αυτός προκαλεί. Τέτοιο
ήταν και το πρόσχημα που χρησιμοποιήθηκε
για να ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Στις 28
Ιουνίου του 1914, ο διάδοχος του θρόνου
της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας
αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος και
η σύζυγός του Σοφία Χότεκ, πριγκίπισσα
του Χόενμπεργκ, δολοφονήθηκαν στο
Σαράγεβο από Σέρβους εθνικιστές με
φυσικό αυτουργό τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ.
Η δολοφονία
ήταν μια πράξη που έμοιαζε περισσότερο
με προβοκάτσια, δεδομένου ότι δεν υπήρχε
σοβαρή δικαιολογία για την τέλεσή της
και φυσικά τίποτα το θετικό δεν είχε να
προσφέρει στη Σερβία και στους ομοεθνείς
της στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη που βρισκόταν
κάτω από αυστροουγγρική κατοχή.
Οι
ιθύνοντες, όμως, της Αυστροουγγρικής
Αυτοκρατορίας αξιοποίησαν το γεγονός
ως την αφορμή για μια πολεμική εξόρμηση
εναντίον της εξαντλημένης από τους
Βαλκανικούς πολέμους Σερβίας, ούτως
ώστε να ισχυροποιήσουν τη θέση της χώρας
τους στη Βαλκανική χερσόνησο.
Για την
ακρίβεια, ό,τι έκαναν ήταν αποτέλεσμα
κοινής συνεννόησης με τη Γερμανία. «Τόσο
στο Βερολίνο όσο και στη Βιέννη», γράφει
ο Marc Ferro, «η σύγκρουση με τη Σερβία ήταν
γεγονός. Παρ’ όλα αυτά υπήρχε ένας
αστάθμητος παράγοντας: οι πιθανές
αντιδράσεις των Μεγάλων Δυνάμεων» (Marc
Ferro, «Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-
1918», εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», σ.
91).
Πηγή:
Comments
Post a Comment