Το πάνελ
της εκπομπής Παρεμβάσεις,
στις 22 Φεβρουαρίου, περιλάμβανε μεταξύ
άλλων και τον Θόδωρο Μαργαρίτη, Μέλος
Κ.Σ. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Οι
τοποθετήσεις του σε κάποιο σημείο της
εκπομπής έχουν ενδιαφέρον, γιατί δείχνουν
το βαθμό της ιδεολογικής (και όχι μόνο)
σύγχυσης της μετριοπαθούς Αριστεράς,
κυρίως λόγω του γεγονότος ότι το
ιδεολογικό DNA της έχει εμποτιστεί σε
βάθος με τα νεοφιλελεύθερα αφηγήματα
και επομένως έχει μεταλλαχθεί πλήρως,
όπως έγινε με τους Σοσιαλδημοκράτες
εδώ και μερικές δεκαετίες.
Αναφερόμενος
στην αξιωματική αντιπολίτευση, ο
Μαργαρίτης έκανε μια σωστή διαπίστωση
σχετικά με το τι ακριβώς πρεσβεύει
σήμερα:
Η ΝΔ
όντας οργανικό κομμάτι του Ευρωπαϊκού
Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), ανεξάρτητα των
προθέσεών της, είναι δεσμευμένη ιδεολογικά
και πολιτικά στο δόγμα της λιτότητας
που είναι η βασική φιλοσοφία του
νεοφιλελευθερισμού, του ΕΛΚ και της
Μέρκελ.
Δυστυχώς,
η ΝΔ βρίσκεται σε μια πολιτική οικογένεια
που υποστηρίζει αυτή τη στιγμή μια
πολιτική η οποία διαλύει την Ευρώπη και
την Ελλάδα.
Όπως
έχει ήδη αναφερθεί προηγουμένως,
θα ήταν αδύνατο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη
και τον σκληρό νεοφιλελεύθερο πυρήνα
που ο ίδιος επέλεξε (Γεωργιάδης,
Χατζηδάκης), να κάνει οτιδήποτε χωρίς
τη συγκατάθεση του ομογάλακτου ιδεολογικά
Σόιμπλε και του ΔΝΤ. Δεν υπήρχε περίπτωση
να κάνει πίσω ούτε βήμα από την σκληρή
νεοφιλελεύθερη γραμμή, στέλνοντας
'λάθος μήνυμα' σε Βρυξέλλες, Βερολίνο
και ΔΝΤ, που τον έχουν βάλει να 'ζεσταίνεται'
στον πάγκο για να αντικαταστήσει τον
Τσίπρα με την πρώτη ευκαιρία.
Στη
συνέχεια όμως, ο Μαργαρίτης υποστήριξε
το γνωστό σενάριο μιας οικουμενικής
κυβέρνησης. Όπως τόνισε, απευθυνόμενος
στην τωρινή κυβέρνηση:
Αφού
είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα και αφού
δεν έχετε μανία με τις καρέκλες και την
εξουσία, δώστε τη λύση από αυτή τη βουλή
αν χρειάζεται, να πάμε σε μια κυβέρνηση
εθνικής ένωσης, με πρωθυπουργό και
πρόσωπα κοινής αποδοχής, για να
αντιμετωπίσουμε αυτή τη δύσκολη κατάσταση
με τους δανειστές.
Όπως
είπε στη συνέχεια, μια τέτοια κυβέρνηση:
- Θα διαπραγματευτεί πιο αποτελεσματικά με τους δανειστές, ιδιαίτερα για το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, αφού θα'ναι σύσσωμο, ενωμένο, όλο το πολιτικό δυναμικό της χώρας, το δημοκρατικό, το ΦΙΛΟΕΥΡΩΠΑΙΚΟ.
- Θα δημιουργήσει συνθήκες σταθερότητας, οικονομικής και πολιτικής για τις επενδύσεις.
- Θα προωθήσει μια σειρά μεταρρυθμίσεις χωρίς το άγχος του πολιτικού κόστους.
Άρα:
Aποκλείει
αυτομάτως τα κόμματα που υποστηρίζουν
την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και
άρα, τελειώνει κατευθείαν η δήθεν
διαπραγμάτευση, αφού και με μια τέτοια
κυβέρνηση οι δανειστές δεν πρόκειται
να κάνουν βήμα πίσω, όπως γίνεται εφτά
χρόνια τώρα ανελλιπώς. Με άλλα λόγια, η
μετριοπαθής Αριστερά (στην οποία ανήκει
και ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ) βρίσκεται σε
κατάσταση μόνιμης άρνησης και δεν μπορεί
να καταλάβει ότι οι δανειστές θα
συνεχίσουν να πατάν την Ελλάδα στο λαιμό
όσο καταλαβαίνουν ότι απέναντί τους
έχουν κυβερνήσεις που δεν είναι έτοιμες
για πραγματική ρήξη και έξοδο από την
ευρωζώνη. Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι
αν η κυβέρνηση θα είναι μονοκομματική,
πολυκομματική, ή, εθνικής σωτηρίας, αλλά
αν θα είναι αποφασισμένη για ρήξη,
έχοντας ένα καλά οργανωμένο σχέδιο για
Grexit.
Όσον
αφορά την αναδιάρθρωση, η μετριοπαθής
Αριστερά ακόμα δεν έχει πάρει χαμπάρι
(ή δεν θέλει να παραδεχθεί), ότι η
αναδιάρθρωση, το κούρεμα, ή, οτιδήποτε
αφορά το χρέος, δεν είναι τίποτε άλλο
από το τυράκι που πετάν οι δανειστές
εφτά χρόνια τώρα στις Ελληνικές
κυβερνήσεις, προκειμένου να παίρνουν
καταστροφικά μέτρα ελπίζοντας ότι
κάποτε θα καταφέρουν να πάρουν κάτι για
το δυσβάσταχτο χρέος. Εφτά χρόνια τώρα
συνεχίζεται το ίδιο βιολί, η ίδια κοροϊδία
και το μόνο που προχωράει είναι τα
καταστροφικά μέτρα και η βάρβαρη
λιτότητα. Το κακό θέατρο που παίζουν οι
δανειστές αποκαλύφθηκε άλλωστε μετά την πρόσφατη
συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ. Αν δεν το
έχουν καταλάβει ούτε τώρα, τότε δεν
υπάρχει καμιά ελπίδα για τη χώρα.
Όσον
αφορά τις επενδύσεις, ο Μαργαρίτης
αναμάσησε το πλέον κλασικό αφήγημα των
νεοφιλελεύθερων ταλιμπάν και των γκουρού
της ελεύθερης αγοράς που συνδέουν (έτσι
απλά), με ευθέως ανάλογο τρόπο, τη
σταθερότητα με τις επενδύσεις.
Στο
κβαντικό κόσμο του νεοφιλελευθερισμού,
οι ιεροκήρυκες τέτοιων αφηγημάτων
υποθέτουν ότι η αγορά αυτορρυθμίζεται
ως δια μαγείας αποκλειστικά μέσω του
ανταγωνισμού. Επομένως, οι "καλοί"
επενδυτές επιζητούν σταθερότητα και
τίποτε άλλο. Η πραγματικότητα βέβαια
είναι πολύ πιο πεζή, καθώς οι άνθρωποι
είναι άπληστοι και κοιτάν πως θα βγάλουν
λεφτά όσο το δυνατόν πιο εύκολα και πιο
γρήγορα. Δηλαδή, οι νεοφιλελεύθεροι
ταλιμπάν και οι γκουρού της ελεύθερης
αγοράς που διαδίδουν τέτοια αφηγήματα
(και που δυστυχώς τα υιοθετεί ακόμα και
η Αριστερά όπως βλέπουμε), υποθέτουν
ιδανικές συνθήκες οι οποίες δεν υπάρχουν
στον πραγματικό κόσμο. Αλλιώς, οι αγορές
θα έπρεπε να ήταν τίποτα άυλα πράγματα
που να μην περιέχουν καθόλου ανθρώπους.
Γι'αυτό άλλωστε κυριαρχεί αυτό που οι
Αμερικάνοι λένε Crony Capitalism, δηλαδή, οι
επενδυτές (όπου 'επενδυτές' βάλτε
αρπακτικά, κοράκια, τοκογλύφους, ή ότι
άλλο σας αρέσει), ψάχνουν διεφθαρμένες
κυβερνήσεις που μπορούν να εξαγοράσουν
και μάλιστα σε συνθήκες χρεοκοπίας,
όπου υπάρχουν χρυσές ευκαιρίες για να
αγοράσουν τα καλύτερα φιλέτα σχεδόν
τσάμπα.
Στην
περίπτωση της Ελλάδας υπάρχει μόνο η
δεύτερη προϋπόθεση, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
έχει μείνει αρκετά στην εξουσία για να
διαφθαρεί στο βαθμό που έχει διαφθαρεί
το παλαιοκομματικό σύστημα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Όταν μάλιστα γίνονται και εξεταστικές
για μεγάλα σκάνδαλα του παρελθόντος,
αυτό φοβίζει περισσότερο τους πολυπόθητους
"επενδυτές" που έχουν μάθει να
εξαγοράζουν κυβερνήσεις. Γι'αυτό άλλωστε
το "βαθύ κράτος" της Ευρωπαϊκής
Χρηματοπιστωτικής Δικτατορίας θέλει
να διώξει τον Τσίπρα (που ναι μεν τον
κουμαντάρει αλλά δεν τον έχει και
σίγουρο), για να φέρει τον Μητσοτάκη με
τον οποίο ταυτίζεται απόλυτα ιδεολογικά,
αλλά ανήκει και στο παλαιοκομματικό
κατεστημένο που 'ξέρει τη δουλειά' με
τόσα χρόνια εμπειρίας σε παντός είδους
σκάνδαλα, μίζες και ρουσφέτια.
Όσον
αφορά τις μεταρρυθμίσεις και εδώ
διακρίνεται μια τεράστια αντίφαση,
γιατί εφόσον ο Μαργαρίτης μιλάει για
πολιτικό κόστος, υπονοεί ότι οι
μεταρρυθμίσεις αυτές θα είναι αυτές
που θέλουν οι δανειστές, οι οποίες φυσικά
οδήγησαν στην ολική καταστροφή της
οικονομίας και στην φτωχοποίηση της
Ελληνικής κοινωνίας. Άρα, τι εννοεί όταν
μιλάει για "αποτελεσματική
διαπραγμάτευση" με τους δανειστές
υπό μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας;
Ο
Μαργαρίτης αποτελεί επίσης χαρακτηριστικό
δείγμα της μετριοπαθούς Αριστεράς που
πιστεύει ότι μπορεί να τετραγωνίσει
τον κύκλο. Δηλαδή και να αποφύγει τις
βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές
(παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις μιλάει,
όπως είδαμε, μέσω νεοφιλελεύθερων
αφηγημάτων), τη λιτότητα και τον
σαδο-μονεταρισμό και να είναι ταυτόχρονα
μέσα στο σκληρό νόμισμα που λέγεται
ευρώ. Έχει αποδειχθεί όμως, ότι ο κύκλος
δεν τετραγωνίζεται ...
Comments
Post a Comment