19ο
Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης
Το
ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τις παρεμβάσεις
της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)
σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ιρλανδία, η
Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα. Γνωστοί
πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, αλλά
και πολιτικοί που βρέθηκαν στην πρώτη
γραμμή των οικονομικών «πραξικοπημάτων»
περιγράφουν τις διασυνδέσεις της
Ευρωπαϊκής Ένωσης με μεγάλες επιχειρήσεις
και τράπεζες.
Προβολή:
Κυριακή, 5 Μαρτίου 2017, αίθουσα TΩNIA
MAPKETAKH
Το
αποκαλυπτικό ντοκυμαντέρ του Άρη
Χατζηστεφάνου αποδομεί το μύθο της
"Ευρώπης των λαών" και εκθέτει το
πραγματικό πρόσωπο μιας ιδιότυπης
χρηματοπιστωτικής δικτατορίας που
επιβάλλεται στα μέλη της με οικονομικά
πραξικοπήματα, προκειμένου αυτά να
αναγκάζονται να εφαρμόζουν σκληρή
λιτότητα και τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες
πολιτικές.
Ο
Χατζηστεφάνου περιγράφει την έκπληξή
του όταν συναντήθηκε - για τις ανάγκες
του ντοκυμαντέρ - με τον πρόεδρο και
συντονιστή του "σκιώδους συμβουλίου"
που συνεδριάζει κάθε μήνα πριν από τον
διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ):
Οταν
τον συνάντησα πριν από μερικές ημέρες
στις Βρυξέλλες, για τα γυρίσματα του
ντοκιμαντέρ This
is not a coup, είχα
προετοιμαστεί να αντιμετωπίσω έναν
ακόμη ένθερμο θιασώτη των ευρωπαϊκών
θεσμών. Στο τηλέφωνο με
είχε προειδοποιήσει βέβαια ότι οι
απόψεις του δεν εκφράζουν τις αποφάσεις
του σκιώδους συμβουλίου. Τίποτα όμως
δεν με είχε προετοιμάσει για τις «βόμβες»
που θα επιχειρούσε να τοποθετήσει στα
θεμέλια του ευρωσυστήματος.
«Είναι
σκανδαλώδες», μου είπε ξεκινώντας τη
συνέντευξη, «ότι ένας κεντρικός τραπεζίτης
όπως ο Στουρνάρας μπορεί να δηλώνει
δημοσίως ότι μπλόκαρε τις προσπάθειες
της κυβέρνησής του για τη δημιουργία
ενός παράλληλου νομίσματος και να μην
καταλήγει στη φυλακή». «Αυτή τη φορά»,
συμπλήρωσε, «δεν έχουμε ένα σιωπηρό
πραξικόπημα», όπως στην περίπτωση της
Κύπρου, της Ιταλίας ή της Ιρλανδίας,
«αλλά ένα αληθινό πραξικόπημα το οποίο
παραβιάζει τις αρμοδιότητες της κεντρικής
τράπεζας και εμπλέκεται ανοιχτά στην
πολιτική ζωή μιας χώρας».
«Η
λεγόμενη ανεξαρτησία της ΕΚΤ και των
εθνικών τραπεζών», μου εξηγεί, «είναι
εικονική. Το γεγονός ότι οι εκλεγμένες
κυβερνήσεις δεν μπορούν να επηρεάσουν
τις αποφάσεις της σημαίνει ότι αυξάνεται
η επιρροή άλλων παικτών και αναφέρομαι
φυσικά στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα. Η ΕΚΤ βρίσκεται πάντα στο
πλευρό των μεγάλων τραπεζών». Σύμφωνα
με τον Χέρινγκ, η ΕΚΤ είναι πλέον σε θέση
να αποφασίζει εάν θα διατηρήσει μια
κυβέρνηση στην εξουσία ή θα την αφήσει
να καταρρεύσει όταν θα δεχτεί πιέσεις
από τις αγορές – και αυτό ακριβώς συνέβη
με την κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι στην
Ιταλία. «Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες»,
συνεχίζει ο ίδιος, «αποτελούν τμήμα του
συστήματος της ΕΚΤ και έχουν τρομακτική
ικανότητα να εκβιάζουν κυβερνήσεις».
Μέσω της ανταλλαγής μεγάλων πακέτων
ομολόγων προκαλούν μεγάλες αυξομοιώσεις
επιτοκίων, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις
να τους δώσουν όποια ανταλλάγματα
επιθυμούν. Παράλληλα όμως «δίνουν
συνεχώς πληροφορίες στην ΕΚΤ, με τις
οποίες μπορεί να εκβιάζει τις κυβερνήσεις».
Comments
Post a Comment